Columns
|
Een goed gesprek Ergert u zich wel eens, wanneer mensen voortdurend met hun mobiele telefoon bezig zijn? Het zijn fantastische apparaatjes, dat moet ik toegeven, maar soms denk ik: spreken we nog wel met elkaar? Is er nog wel ruimte voor goede gesprekken Of vraagt een goed gesprek te veel, want je moet wel op vragen van mensen ingaan of je wordt door de ander aan het denken gezet. Stel dat iemand met je wil spreken over de vraag wat je belangrijk vindt in het leven. Een vanzelfsprekend antwoord is, dat we geen armoede lijden, gezond zijn en dat er geen sprake is van oorlog en geweld. Maar het leven wordt pas de moeite waard, als we respectvol met elkaar omgaan en ook als dat grote woord liefde een rol gaat spelen. Helaas is nu juist het gesprek, dat in ons moderne leven steeds meer onder druk is komen te staan. We zijn door de opkomst van de computer, de laptops, de IPhones het schrijven gaan verleren. Gaan wij, na het stram worden van ons handschrift door het vele tikken, nu ook de kunst van het gesprek verliezen? Wordt een rustig, ononderbroken gesprek, iets van vroeger, net zoals een brief, een langspeelplaat en een boek? Leuk, maar niet meer van deze tijd, het kost teveel tijd, het vraagt om rust en die hebben we niet meer… Lees meer >> | ||
 |
Kerst-en nieuwjaars kaart een boom aan stromen levend water, vruchten zal je dragen, blad dat niet vergeelt, het zal je goed gaan. van Huub Oosterhuis Deze prachtige linoleumsnede : Dancing Trees van Mark van Praagh/ www.markvanpraagh.nl kregen we als kerst- en nieuwjaarsgroet van het bureau REMONSTANTEN Utrecht Lees meer >> | |
|
| ||
|
December, maand om terug te kijken December, maand om terug te kijken Het einde van het jaar 2018 nadert. Velen kijken in december terug op het jaar dat achter ons ligt. Hoogte- en dieptepunten van het wereldnieuws kunnen we op televisie zien. Kranten en tijdschriften publiceren overzichten. Vroeger kochten we dan “Het aanzien van 19..”, weet u nog? We kunnen ook in ons eigen leven nadenken over de hoogte- en dieptepunten van 2018. Wat waren de gebeurtenissen waar we met een glimlach aan terugdenken? Wat vervult ons met grote dankbaarheid? Wie heeft ons geïnspireerd in 2018? Wat hebben we geleerd in het jaar dat achter ons ligt? Hebben we verdriet gekend? Hebben we afscheid moeten nemen van iemand waar we zoveel van hielden? Hebben we teleurstellingen gekend? Zorgen gehad over onszelf of over onze dierbaren? Waar hebben we spijt van? Hebben we kunnen vergeven? Zijn er woorden onuitgesproken gebleven? Nadenken over vragen als dit kan altijd, maar aan het einde van het jaar gebeurt het vaker. Terugkijken, nadenken over wat goed was en nadenken over wat in het vervolg misschien anders kan. . Lees meer >> | ||
|
ter inspiratie Ter inspiratie De Bijbel - dat dikke boek met zoveel verschillende verhalen - is een mooi boek. Maar in dat mooie boek staan ook dingen waarbij we onze wenkbrauwen fronsen en ons afvragen: wat moeten we daarmee? Eigenlijk zou je sommige stukken er maar het liefst uit willen scheuren. Maar ik ben bang dat we dan maar een heel dun boekje overhouden. En dat we dan alleen willen lezen wat ons zelf het beste uitkomt, of aandacht hebben voor datgene wat onze vooroordelen bevestigt. Over vooroordelen gesproken: ik herinner me een TV-uitzending waarin mensen werden geconfronteerd met uitspraken die werden voorgelezen uit een boek dat het uiterlijk had van een Kor’an. Uitspraken als : ‘De goddelozen worden omver geworpen en verdwijnen, het huis van de rechtvaardigen houdt stand.’ En: ‘Zou ik niet haten wie U haten, niet verachten wie tegen U opstaan’. Of: ‘Als je hand je op de verkeerde weg brengt, hak hem dan af.’ Vreselijke uitspraken, toch? En de mensen die werden benaderd, hadden zoiets van: zie je wel, wat een verschrikkelijke wrede godsdienst, die Islam. Maar deze zinnen kwamen helemaal niet uit de Kor’an, maar uit de Bijbel. (Spreuken 12:7; Psalm 139:21; Marcus 9:43) Lees meer >> | ||
|
In het land van melk en honing Het land van melk en honing is het land waar het goed en voorspoedig leven is. Zo leerde ik dat op de lagere school. Het was een land waar de agrarische mogelijkheden groot waren en tijdens de Godsdienstlessen werd er een link gelegd naar de verspieders die aan Mozes beschreven hoe “het” land er uit zag. We moesten dan vooral niet denken dat de weiden net zo groen waren als rondom ons dorp, de schapen en koeien waren “bonkig” maar zorgden er wel voor dat er voor iedereen voldoende melk was. De honing zat niet in een potje maar in het veld, achter of tussen de rotsen vond je er wilde honinggraten. Voor ons als kinderen onvoorstelbaar; wij kwamen niet verder dan beertje Winny de Poeh die met een stok honing haalde uit een ovale bijennest en dan vaak afschuwelijk geprikt werd! Lees meer >> | ||
