Columns
|
December, maand om terug te kijken December, maand om terug te kijken Het einde van het jaar 2018 nadert. Velen kijken in december terug op het jaar dat achter ons ligt. Hoogte- en dieptepunten van het wereldnieuws kunnen we op televisie zien. Kranten en tijdschriften publiceren overzichten. Vroeger kochten we dan “Het aanzien van 19..”, weet u nog? We kunnen ook in ons eigen leven nadenken over de hoogte- en dieptepunten van 2018. Wat waren de gebeurtenissen waar we met een glimlach aan terugdenken? Wat vervult ons met grote dankbaarheid? Wie heeft ons geďnspireerd in 2018? Wat hebben we geleerd in het jaar dat achter ons ligt? Hebben we verdriet gekend? Hebben we afscheid moeten nemen van iemand waar we zoveel van hielden? Hebben we teleurstellingen gekend? Zorgen gehad over onszelf of over onze dierbaren? Waar hebben we spijt van? Hebben we kunnen vergeven? Zijn er woorden onuitgesproken gebleven? Nadenken over vragen als dit kan altijd, maar aan het einde van het jaar gebeurt het vaker. Terugkijken, nadenken over wat goed was en nadenken over wat in het vervolg misschien anders kan. . Lees meer >> | ||
|
ter inspiratie Ter inspiratie De Bijbel - dat dikke boek met zoveel verschillende verhalen - is een mooi boek. Maar in dat mooie boek staan ook dingen waarbij we onze wenkbrauwen fronsen en ons afvragen: wat moeten we daarmee? Eigenlijk zou je sommige stukken er maar het liefst uit willen scheuren. Maar ik ben bang dat we dan maar een heel dun boekje overhouden. En dat we dan alleen willen lezen wat ons zelf het beste uitkomt, of aandacht hebben voor datgene wat onze vooroordelen bevestigt. Over vooroordelen gesproken: ik herinner me een TV-uitzending waarin mensen werden geconfronteerd met uitspraken die werden voorgelezen uit een boek dat het uiterlijk had van een Kor’an. Uitspraken als : ‘De goddelozen worden omver geworpen en verdwijnen, het huis van de rechtvaardigen houdt stand.’ En: ‘Zou ik niet haten wie U haten, niet verachten wie tegen U opstaan’. Of: ‘Als je hand je op de verkeerde weg brengt, hak hem dan af.’ Vreselijke uitspraken, toch? En de mensen die werden benaderd, hadden zoiets van: zie je wel, wat een verschrikkelijke wrede godsdienst, die Islam. Maar deze zinnen kwamen helemaal niet uit de Kor’an, maar uit de Bijbel. (Spreuken 12:7; Psalm 139:21; Marcus 9:43) Lees meer >> | ||
|
In het land van melk en honing Het land van melk en honing is het land waar het goed en voorspoedig leven is. Zo leerde ik dat op de lagere school. Het was een land waar de agrarische mogelijkheden groot waren en tijdens de Godsdienstlessen werd er een link gelegd naar de verspieders die aan Mozes beschreven hoe “het” land er uit zag. We moesten dan vooral niet denken dat de weiden net zo groen waren als rondom ons dorp, de schapen en koeien waren “bonkig” maar zorgden er wel voor dat er voor iedereen voldoende melk was. De honing zat niet in een potje maar in het veld, achter of tussen de rotsen vond je er wilde honinggraten. Voor ons als kinderen onvoorstelbaar; wij kwamen niet verder dan beertje Winny de Poeh die met een stok honing haalde uit een ovale bijennest en dan vaak afschuwelijk geprikt werd! Lees meer >> | ||
|
ter inspiratie Beschadigd geloof Wie kent niet dat onbehaaglijke gevoel, dat wanneer alles je voor de wind gaat, zoiets nooit lang kan duren en dat ziekte of ongeluk zich elk moment kunnen aandienen. Als we zeggen het gaat goed, dan zijn we geneigd dat direct af te kloppen op hout of op iets anders. Want dat onbehagen moet ergens naar toe. Maar, zodra je maag gevuld is en je dak niet lekt, dan is het mogelijk, dat vragen opkomen zoals bijv. Is dit nu alles? Ja, dit is alles, zullen veel mensen zeggen. Je mag blij zijn dat je de 75 of 80 jaren haalt in enigszins acceptabele omstandigheden. Toch vraag ik mij wel eens af, hoe gaan mensen om met hun onrust, die vooral de kop opsteekt wanneer ze van alle gemakken zijn voorzien. Hebben ze een adres of een plaats waar ze leren omgaan met lastige levensvragen? Ik vermoed namelijk dat het sterk onderschat wordt, wat de ontkerkelijking met mensen doet. Hoeveel kritiek men vandaag de dag ook op de kerk heeft, ze is wčl de plek waar gesproken kan worden over de zin van het bestaan. De kerk biedt mensen de mogelijkheid hun gedachten over het leven en geloof te kunnen delen; het is een omgeving waar men ook kritisch en vol twijfel over geloofsvragen mag spreken. Wie in dit kader genoemd mag worden, is de bekende Joodse schrijver Elie Wiesel. Hij is blijven vasthouden aan zijn geloof in God, ondanks alle leed die hem en zijn familie in de Tweede Wereldoorlog is aangedaan. Toen hem eens werd gevraagd hoe hij zijn geloof zou willen omschrijven antwoordde hij, ik zou het woord ‘beschadigd’ vóór het woordje geloof willen zetten. Maar, voegde hij er aan toe een beschadigd geloof is niet een verminkt, half of onvolledig geloof. Integendeel, zei hij: ik zou willen zeggen, dat geen geloof zo solide is als een beschadigd geloof. Maar wat bedoelt Wiesel met een beschadigd geloof? Denk eens aan een berg; eerst is hij bedekt met aarde en er groeien bomen en planten op. Maar door de jaren heen slijpen water en wind alles weg. Wat overblijft is harde naakte rots. Iets dergelijks gebeurt met geloof dat door het weer en de wind van het leven geslepen wordt. Wat overblijft is een ruw en beschadigd geloof, waar kwaad en lijden hun sporen doorheen hebben getrokken, maar dat naakt en echt is als een rots. Het is wel duidelijk dat het geloof, waar Elie Wiesel over spreekt, een ontwikkeling heeft doorgemaakt. Dat is herkenbaar, de beschadigingen die iemand in zijn leven oploopt , kunnen twee dingen doen: ze kunnen je ver verwijderen van de onbegrijpelijke God, maar ook leiden naar God. Dat laatste is de ervaring geweest van Elie Wiesel, hij schrijft over het ‘beschadigd’ geloof, dat hem de kracht gaf om na de verschrikkingen van de oorlog zijn leven weer op te pakken. Mogelijk is het geloof van velen in de loop van de tijd ook beschadigd en kaler geworden. Beschadigd geloof is dat meestal. Maar dat geloof kan ook krachtiger en taaier zijn. Je gaat inzien dat er heus wel vragen blijven. Want wie zit niet met flarden en losse uiteinden, wanneer er over God gedacht en gesproken wordt. Misschien is dat wel het geheim van een leven uit het geloof. Je toevertrouwen aan God. Het is dan, alsof er tegen je wordt gezegd: ‘ Ik zal je leiden langs de weg die je onmogelijk kunt begrijpen.’ Majella Voorhans Lees meer >> |
